HEIDENHAIN iTNC 530 (340 49x-03) - Instrukcja (Strona 438)

438 8 Programowanie: cykle
8.6 SL-cykle
PRZECIĄGANIE (cykl 22)
1 TNC pozycjonuje narzędzie nad punktem wcięcia; przy tym
uwzględniany jest naddatek na obróbkę wykańczającą z boku
2 Na pierwszej głębokości dosuwu narzędzie frezuje z posuwem
frezowania Q12 kontur od wewnątrz na zewnątrz
3 Przy tym kontury wysepki zostają (tu: C/D) przy pomocy zbliżenia
do konturu kieszeni (tu: A/B) wyfrezowane
4 W następnym kroku TNC przemieszcza narzędzie na następną
głębokość wcięcia i powtarza operację skrawania, aż zostanie
osiągnięta zaprogramowana głębokość
5 Na koniec TNC przemieszcza narzędzie na bezpieczną wysokość
C D
A B
Proszę uwzględnić przed programowaniem
W danym przypadku proszę użyć freza z tnącym przez
środek zębem czołowym (DIN 844), albo wywiercić
wstępnie przy pomocy cyklu 21.
Zachowanie przy zagłębianiu cyklu 22 określamy przy
pomocy parametru Q19 i w tabeli narzędzi, w szpaltach
ANGLE i LCUTS:
„ Jeśli zdefiniowano Q19=0, to TNC zagłębia się w
materiał zasadniczo prostopadle, nawet jeśli określono
dla aktywnego narzędzia kąt zagłębienia (ANGLE).
„ Jeśli definiujemy ANGLE=90°, to TNC zagłębia się w
materiał prostopadle. Jako posuwu zagłębienia używa
się posuwu ruchu wahadłowego Q19.
„ Jeśli zdefiniowano posuw ruchu wahadłowego Q19 w
cyklu 22 i ANGLE pomiędzy 0,1 i 89,999 w tabeli
narzędzi, to TNC zagłębia się w materiał ze
zdefiniowanym ANGLE po linii śrubowej.
„ Jeśli zdefiniowano posuw ruchu wahadłowego w cyklu
22 i brak ANGLE w tabeli narzędzi, to TNC wydaje
komunikat o błędach.
„ Jeśli układ geometryczny nie pozwala na zagłębienie w
materiał po linii śrubowej (geometria rowka), to TNC
próbuje zagłębić narzędzie w materiał ruchem
wahadłowym. Długość odchylenia ruchu wahadłowego
zostaje obliczane z LCUTS i ANGLE (długość
odchylenia = LCUTS/tg ANGLE).
W przypadku konturów kieszeni z ostrymi narożami
wewnętrznymi może pozostać resztka materiału przy
przeciąganiu, jeśli używa się współczynnika nałożenia
większego od 1. Szczególnie tor przejścia, leżący najdalej
wewnątrz należy skontrolować w grafice testowej i w razie
konieczności nieznacznie zmienić współczynnik
nałożenia. W ten sposób można osiągnąć inne
rozplanowanie przejść, co często prowadzi do żądanego
rezultatu.