HEIDENHAIN TNC 320 (77185x-01) ISO programming - Instrukcja (Strona 82)

Programowanie: podstawy, zarządzanie plikami
3.1 Podstawy
3
82
TNC 320 | Instrukcja obsługi dla operatora Programowanie DIN/ISO | 4/2014
3.1 Podstawy
Przetworniki położenia i znaczniki referencyjne
Przy osiach maszyny znajdują się przetworniki położenia, które
rejestrują pozycje stołu obrabiarki a także narzędzia. Na osiach
liniowych zamontowane są z reguły przetworniki liniowe, na stołach
obrotowych i osiach nachylnych przetworniki kątowe.
Jeśli któraś z osi maszyny się przesuwa, odpowiedni układ
pomiarowy położenia wydaje sygnał elektryczny, na podstawie
którego TNC oblicza dokładną pozycję rzeczywistą osi maszyny.
W wypadku przerwy w dopływie prądu rozpada się zaszeregowanie
między położeniem suportu i obliczoną pozycją rzeczywistą.
Dla odtworzenia tego przyporządkowania, przetworniki
dysponują znacznikami referencyjnymi. Przy przejechaniu punktu
referencyjnego TNC otrzymuje sygnał, który odznacza stały
punkt bazowy maszyny. W ten sposób TNC może wznowić
zaszeregowanie położenia rzeczywistego i położenia suportu
obrabiarki. W przypadku przyrządów pomiaru położenia ze
znacznikami referencyjnymi o zakodowanych odstępach, należy
osie maszyny przemieścić o maksymalnie 20 mm, w przypadku
przyrządów pomiaru kąta o maksymalnie 20°.
W przypadku absolutnych przyrządów pomiarowych po włączeniu
zostaje przesłana do sterowania absolutna wartość położenia.
W ten sposób, bez przemieszczenia osi maszyny, zostanie
bezpośrednio po włączeniu odtworzone przyporządkowanie pozycji
rzeczywistej i położenia sań maszyny.
Układ odniesienia
Przy pomocy układu odniesienia ustala się jednoznacznie
położenie na płaszczyźnie lub w przestrzeni. Podanie jakiejś pozycji
odnosi się zawsze do ustalonego punktu i jest opisane za pomocą
współrzędnych.
W prostokątnym układzie współrzędnych (układzie kartezjańskim)
trzy kierunki są określone jako osie X, Y i Z. Osie leżą prostopadle
do siebie i przecinają się w jednym punkcie, w punkcie zerowym.
Współrzędna określa odległość do punktu zerowego w jednym
z tych kierunków. W ten sposób można opisać położenie na
płaszczyźnie przy pomocy dwóch współrzędnych i przy pomocy
trzech współrzędnych w przestrzeni.
Współrzędne, które odnoszą się do punktu zerowego, określa się
jako współrzędne bezwzględne. Współrzędne względne odnoszą
się do dowolnego innego położenia (punktu odniesienia) w układzie
współrzędnych. Wartości współrzędnych względnych określa się
także jako inkrementalne (przyrostowe) wartości współrzędnych.