Metrohm 851 Titrando - Instrukcja (Strona 41)

￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭￭
4 Miareczkowanie kulometryczne
851 Titrando
￭￭￭￭￭￭￭￭ 33
4 Miareczkowanie kulometryczne
4.1 Zasada kulometrii wg Karla Fischera
Miareczkowanie kulometryczne metodą Karla Fischera jest jednym
z wariantów klasycznej metody określania zawartości wody wg Karla
Fischera. W metodzie tradycyjnej stosuje się metanolowy roztwór jodu,
dwutlenku siarki i zasady jako bufora. Podczas miareczkowania próbki z
zawartością wody zachodzi kilka reakcji, które można opisać następującym
wspólnym równaniem:
H
2
O + I
2
+ [RNH]SO
3
CH
3
+ 2 RN ⇄ [RNH]SO
4
CH
3
+ 2 [RNH]I
I
2
reaguje wg powyższego równania ilościowo z H
2
O. Takie równanie che-
miczne stanowi podstawę określania zawartości wody.
W kulometrycznym miareczkowaniu metodą Karla Fischera
potrzebny jod uzyskiwany jest bezpośrednio w elektrolicie zawierającym
jodki na skutek reakcji elektrochemicznych ("biureta elektroniczna").
Pomiędzy ilością ładunków elektrycznych a wielkością uzyskanego jodu ist-
nieje ścisła zależność ilościowa, wykorzystywana do wysokoprecyzjnego
dozowania jodu. Ponieważ kulometryczna metoda Karla Fischera jest
metodą oznaczenia bezwzględnego, nie jest konieczne oznaczanie
miana titrantu. Należy jedynie zagwarantować, iż reakcja prowadząca do
pozyskania jodu, przebiegnie ze 100% wydajnością prądową. Zapewniają
to wszystkie dostępne dzisiaj oddczyniki.
Wskazanie punktu końcowego przebiega w sposób woltametryczny,
poprzez potraktowanie podwójnej elektrody Pt prądem przemiennym o
stałym natężeniu. Dzięki temu w przewodach Pt powstaje różnica napię-
cia. Spada ona drastycznie w momencie, gdy obecna będzie najmniejsza
nawet ilość wolnego jodu. Stan ten wykorzystywany jest do oznaczenia
punktu końcowego miareczkowania.