Asus USB-N11 - Instrukcja (Strona 34)

 Adapter WLAN ASUS
Rozdział 5
Rozdział 5 - Słownik
Słownik
Systemy kluczowania bezpośredniego komunikują się poprzez ciągłe nadawanie
nadmiarowych wzorców bitów, nazywanych sekwencją wtrąconą. Każdy bit
transmitowanych danych jest mapowany w chipy lub ponownie aranżowany do postaci
pseudo losowego kodu w celu uformowania sekwencji wtrącenia. Sekwencja wtrącenia
jest łączona ze strumieniem nadawanych danych w celu utworzenia wygnału wyjścia.
Klienci sieci bezprzewodowej odbierają transmisję kluczowania bezpośredniego
poprzez wykorzystanie kodu rozpraszania w celu zamapowania chipów w określonej
sekwencji wtrącania z powrotem na bity dla odtworzenia oryginalnych danych,
nadawanych przez urządzenie bezprzewodowe. Przejmowanie i dekodowanie
transmisji kluczowania bezpośredniego wymaga predefiniowanego algorytmu do
powiązania kodu rozpowszechniania wykorzystywanego przez urządzenie transmisji
bezprzewodowej z odbierającym mobilnym klientem bezprzewodowym.
Algorytm ten jest ustanowiony przez specyfikacje IEEE 802.11b. Nadmiarowość
bitowa w obrębie sekwencji wtrącenia umożliwia odtwarzanie przez mobilnego klienta
bezprzewodowego oryginalnego wzoru danych, nawet jeśli bity w sekwencji wtrącania
zostały uszkodzone w wyniku zakłócenia. Stosunek chipów na bit jest nazywany
współczynnikiem rozpowszechniania. Wysoki współczynnik rozpowszechniania
zwiększa odporność sygnału na zakłócenia. Niski współczynnik rozpowszechniania
zwiększa szerokość pasma dostępną dla użytkownika. Urządzenie bezprzewodowe
wykorzystuje stałą szybkość chipów 11Mchipów/s dla wszystkich szybkości przesyłania
danych, ale wykorzystuje różne schematy modulacji do dekodowania większej
liczby bitów na chip z większymi szybkościami przesyłania danych. Urządzenie
bezprzewodowe może wykonywać transmisję danych z szybkością 11 Mbps, ale obszar
pokrycia wynosi mniej niż 1 lub 2 Mbps, ponieważ obszar pokrycia zmniejsza się wraz
ze wzrostem szerokości pasma.
Szyfrowanie
Zapewnia poziom zabezpieczenia dla bezprzewodowej transmisji danych. Opcja
ta umożliwia określenie 64-bitowego lub 128-bitowego klucza WEP. Szyfrowanie
64-bitowe składa się z 10 liczb szesnastkowych lub 5 znaków ASCII. Szyfrowanie 128-
bitowe składa się z 26 liczb szesnastkowych lub 13 znaków ASCII.
64-bitowe i 40-bitowe klucze WEP wykorzystują tę samą metodę szyfrowania i mogą
współdziałać w sieciach bezprzewodowych. Ten niższy poziom szyfrowania WEP
wykorzystuje 40-bitowy (10 liczb szesnastkowych przydzielanych przez użytkownika)
tajny klucz i 24-bitowy wektor inicjowania przydzielony przez urządzenie. 104-bitowe i
128-bitowe klucze WEP wykorzystują tę samą metodę szyfrowania.
Aby można było ustanowić połączenie, klienci sieci bezprzewodowej muszą posiadać
identyczne klucze WEP co punkt dostępowy. Należy zapisać klucze szyfrowania WEP.
ESS (Extended Service Set [Rozszerzony zestaw usług])
Zestaw jednej lub więcej współ-połączonych podstawowych zestawów usług
(BSS) i zintegrowanych sieci LAN (local area network) można skonfigurować jako
Extended Service Set (Rozszerzony zestaw usług).
ESSID (Identyfikator rozszerzonego zestawu usług)
Taki sam ESSID należy wprowadzić do bramy i do każdego z klientów sieci
bezprzewodowej. ESSID to unikalny identyfikator sieci bezprzewodowej.
(E3739) USB-N11.indd 34 10/15/08...5:21:12.PM